سلام...
دیروز بالاخره رؤیا تحت عمل جراحی قرار گرفت.باور کنید در سخت ترین شرایط روحی قرار دارم و نمی دونم چی باید بنویسم.همین که الان میدونم ما آدما چقدر با هم فاصله داریم منو عذاب میده.این که میبینم هر گوشه ای از این کره خاکی کسی هست و مشکلی داره و هم نوعش اونو داره میبینه و هیچ کمکی بهش نمیکنه ناراحت میشم.چرا ما آدمها انقدر قصی القلب شدیم؟چرا انقدر بی تفاوتیم نسبت به مسائل بزرگ؟یه روز ممکنه این مشکلات دامنگیر خودمون بشه،فقط به خوبی و خوشیتون فکر نکنید به الانتون فکر نکنید.سلامتی همیشه پا به پای آدم نمیاد.
میدونم واسه خیلی ها سخته دیدن این مطلب و این تصاویر و مطمئنم دلتون هم میشکنه.مطلبی که در پائین نوشتم در روزنامه فرهنگ جنوب هم به چاپ رسید.تو رو خدا یک بار دیگه با تأمل بخونیدش.هر کس دلش شکست نظر بزاره،نه واسه نوشته من واسه دل رؤیا!
اولین قدم برای تحقق رویای دختر شوشتری +تصاویر
