برخی قدیمی های اهل دل می گویند برکت دارد در زندگی کمرنگ می شود؛ شوربختانه درست می گویند. رعیت کوچه بازاری باصفای گذشته زندگی بسیار ساده و بی دغدغه ای داشتند، شب ها زود می خوابیدند و خروس خوان صبح بیدار می شدند.زندگی در رگ و ریشه ی زمین های خاکی و دیوارهای سیمانی و خشتی شهر و روستا جریان داشت.تو گویی که دیوارها روح دارند و با آدم ها سخن می گویند.من اما اهل قدیم نیستم لکن هر چه می گویم و می دانم شمه ای از دریای بی کران خاطرات آدم های سابق است که هنوز بوی خوش سادگی را می توان از آن استشمام کرد.گاهی وقت ها که با این اهالی هم
صحبت می شوم بعد از کلی تنفس عمیق و آه و افسوس، می آیم و آن ها را می نویسم تا همواره این خاطرات زنده بماند و مجالی باشد تا قدری به گذشته خود رجوع کنیم و بخوانیم ناگفته های آن هایی را که هنوز در میان ما هستند.
یکی از قدما می گفت ما کسب و کار را با نام خدا آغاز می کردیم و دلهامان صاف بود و خدمت به مردم در ذاتمان بود چرا که نگاه مادی نداشتیم و مردم را وابسته ی یکدیگر می دانستیم.کرکره دُکان را که باز می کردیم یاعلی می گفتیم،تحرکی داشتیم و با جمله "از تو حرکت از خدا برکت" مأنوس بودیم و بدان اعتقاد قلبی داشتیم. هر روز صبح در دُکان را آب پاشی می کردیم و در مسیر خانه تا حجره هایمان با مردم شهر سلام و احوال پرسی داشتیم و جویای اوضاع زندگی یکدیگر می شدیم و البته همواره به مشکلات رسیدگی می کردیم.صله ی ارحام از اصول همیشگی زندگی ما بود و همواره انجام می شد و صرفاً مربوط به ایام عید نبود.حالا اما خیلی فرق کرده است،چرا که مردم،آدم های قدیم نیستند و در مادیات زندگی غرق شده اند.سطح توقعشان بالا رفته و به حق خود قانع نیستند.فراموش کرده اند که روزیشان را خدا می دهد.همواره می شنوم که می گویند از صبح تا به شب در حال دویدن هستیم و هر چه تلاش می کنیم به جایی نمی رسیم.حالا این دویدن چگونه است که سرانجام خوشی ندارد و به جایی هم نمی رسد دلیلش را نمی دانم!
اگر نگاه منصفانه ای داشته باشیم درمی یابیم که قدیمی ها درست می گویند.دویدن اگر با هدف و با دل و نیت و باطن صاف باشد نتیجه می دهد،اگر برای رضای خدا و رفاه مردم باشد اثر دارد.اگر می خواهیم برکت به زندگی مان برگردد کافی است یک بار پای صحبت های بزرگان بنشینیم و برای سخنان آن ها احترام قائل شویم و قدری به توصیه ها و تجربه هایی که داشته اند توجه کنیم تا بتوانیم همانند آن ها خوب زندگی کنیم.
سعدی علیه الرحمة می فرماید :
کریما بـه رزق تـو پرورده ایم به انعام و لطف تو خو کرده ایم
لینک این مطلب در پایگاه خبری شـــوشـــان
