پيام

سيد ابراهيم آل رضا
91/5/11

+ *نامه تأثربرانگيز فردي جوياي کار به يک مسئول*:محمدرضا نا ... هستم. تا حالا شده توي اين تصميم بماني که کدوم بچه ات را بفرستي مدرسه درس بخواند، چون توان مالي نداري دو تا را به مدرسه بفرستي؟ تا حالا شده يک دست مانتو شلوار براي دو دخترت بخري و آنها هم نوبتي آن را بپوشند و بروند مدرسه؟ تا حالا شده شب از شرمندگي زن و چند بچه هاي صغيرت نتوني بروي منزل!*ادامه را در نظرات بخوانيد*

*مهربان * 91/5/16

چرا که چيزي براي شام توي خونه نداري و سفره ات خالي است. نه فکر نکنم اصلاً درد من را بفهمي. تا حالا شده بچه ات بيمار شده باشد و به خاطر نداشتن پول دوا و دکتر نتوني ببري دکتر و درد کشيدن بچه ات را به چشم خود ببيني؟ تا حالا شده حسرت خوردن يک آبگوشت توي دل بچه هات مانده باشد؟ مگر بچه هاي من با بچه تو چه فرقي دارند؟ فکر نکنم تو و امثال تو بفهميد درد من بيکار چيست؟

چون اگر مي فهميدي يه کاري براي ما مي کرديد. شماها فقط حرف مي زنيد و عمل نمي کنيد. شما ها فقط زمان انتخابات ما را مي خواهيد، شما ها هيچ وقت درد دل ما را نمي فهميد ...اگر مي فهميد زماني که مسئولين کشوري براي بازديد مي آيند چند نفر از ما را دعوت مي کرديد تا حرف دلمان را به آنان مي زديم،

چرا که از شما کاري جز عادي جلوه دادن اوضاع کاري بر نمي آيد و از ميز و صندلي خود مي ترسيد، من مطمئن هستم اگر مسئولين کشوري بفهمند که ما چقدر بدبخت هستيم فکري به حال ما مي کنند.