قصه تلخي است گر چه تكراري اما هر بار تازه تر نيشتر به جان مي زند. هر جاي تاريخ را با هر نوع حكومتي كه ورق زديم و ديديم همين بود! اميدي شايد ديگر نيست و از كول كشي يك نفر و دو نفر و از غصه خوردن من و شما هم چه حاصلي؟ نه مي توان گفت، نه مي توان شنيد و نه مي توان ساكت بود ونشنيد و نديد. بلاتكليف ترين روزگار و ما بلا تكليف ترين آدم هاي آن. خدا صبر دهد.