چطور می توانی در دنیایی زندگی کنی که اطرافت همه اش از آدمهای بی احساس و صنعتی پُر شده،کسانی که روحیاتشان صنعتی است،افکارشان هم نیز!من که نمی توانم،آخر صنعتی نیستم.فهم و شعور اجتماعی که به تحصیلات عالیه ارتباطی ندارد،دارد؟با تو هستم !چشمانت را بیشتر باز کن و اینقدر تیره و تار به اطرافت نگاه نکن،خواندن کتاب به تنهایی که به کارت نمی آید،دردی را هم دوا نمی کند.باید خودت را آزاد کنی از بند اسارت ، بیا بیرون از این قفس بگذار کمی هوا به آن مغزت بخورد ، آخر اکسیژن برایش مفید است.
بقیه اش را اینجا بخوان(کلیک کنید)!
